บทที่ 158 เรื่องราวที่น่าหงุดหงิด

ลอว์เรนซ์ยกยิ้มจางๆ “ดี ตราบใดที่เธอไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไร มาเถอะ กลับไปที่อะคาเดมี่กัน ฉันสั่งให้คนเตรียมอาหารไว้แล้ว ทุกคนจะได้พักผ่อนกันอย่างเต็มที่”

“อิซาเบลลา!” มีล่าร้องเรียก ขณะที่หญิงสาวกำลังจะก้าวขึ้นรถม้า “พอกลับไปแล้ว หลังจากเธอพักผ่อนเสร็จก็มาหาฉันด้วย ฉันบาดเจ็บอยู่ ต้องพักฟื้น เอา ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ